اندر احوالات فروشنده های ایرانی

توضیحات

دسته: مطالب مخاطبین

نوشته شده توسط حسين تقوی

نمی دونم تا حالا به رفتار عجیب غریب بخش بزرگی از فروشنده های ایرانی توجه کردین یا نه . امکان مقایسه با انواع خارجی این محصول !! رو داشتین یا نه . شاید رفتار این جوری این قشر از فروشنده ها در جهت اون جمله معروفه که  " باید همه چیزمان به همه چیزمان بیاید " . یه نگاه به نوع نگاه خریدار ها بندازین یا متوجه بشین منظورم چیه .

صنف و رده هم نداره ها از سوپری ته کوچه گرفته تا نمایندگی فلان شرکت خفن . متاسفانه خیلی از این فروشنده ها نه رفتار خوبی دارند و نه سواد کافی .

حالا وقتی قرار باشه چیزی که فروخته میشه محصولات پیچیده ، پر زرق و برق و پر طرفداری مثل وسایل صوتی و تصویری باشه اونوقت نتیجه یه فاجعه روحی میشه . متاسفانه تو کشور ما افرادی که دست به فروشندگی می زنند معمولا کم سواد و مونده از همه جا هستن که هدفشون پر کردن قارمبه و گذران زندگیه . البته اصلا هم دیدی خوبی تو جامعه بهش نیست . من خودم فروشندگی رو خیلی دوست دارم . مخصوصا تو یکی از نمایندگی های بزرگ تو جمهوری ولی میدونم اگه به زبون بیارم حلق آویزم می کنن . مایه سر شکستگی فامیل میشم و هزار تا مشکل دیگه بوجود میارمو انگ خل وضع بودن هم بهم می چسبونن .

اما از اون جا که ما تو کشور وارونه ها زندگی می کنیم ، مثل همیشه قضیه تو خارج از کشور بین محافل رسمی و حرفه ای بر عکسه . کسی که داره محصول بروز و پر طرفداری از این دست میفروشه باید سواد کافی داشته باشه یا حداقل اگه سواد نداره با سواد هاش رو دوست داشته باشه ! آدم وقتی بعضی فروشگاه ها و حوصله فروشنده ها تو بعضی از این مراکز رو می بینه یا توصیفش رو میشنوه کف میکنه یا کف میزنه براشون حداقل .

همیشه آدم های با تجربه و با سواد و کمالات که کم و بیش در جریان مسائل روز محصولات این چنینی هستند تو مراکز حرفه ای فروش به خریداران مشاوره و راهنمایی میدن البته صادقانه . اما این جا به هزار دلیل قضیه اینطور نیست . خیلی قبل تر ها فروشنده ها معمولا از مهاجرای شهرستانی یا بدتر از اون اخوان افغانی بودن که به علت دستمزد پایین و کم توقعی تو مباحثی مثل بیمه رو هوا میزدنشون . اما کم کم قضیه عوض شد اما متاسفانه بازم عوضی عوض شد .

مشکل بیکاری به خیلی ها فشار مضاعف آورد و تغییرات در این زمینه شروع شد . سر و و ضع فروشنده ها بهتر بهتر و بهتر ..... شد تا جایی که دیگه بیشتر شبیه مانکن شدن تا فروشنده . یک فروشنده آقای خوب کسی شد که کت و شلوار شیک و مد روز داشته باشه . تا حد ممکن حالت موهاش غیر طبیعی باشه و عین فنر این ور و اونور بپره و مدام مثل سبزی فروش ها اطلاعات کاتالوگ محصولات رو هوار بکشه . در مورد فروشنده های خانم هم که چیزی نگم بهتره . اصولا باید ایمانتون خیلی قوی باشه که هنگام راهنمایی گرفتن از یک فروشنده خانم در مورد فلان سیستم یا تلویزیون کار به جاهای باریک نکشه .

با تمام این تغییرات متاسفانه سطح سواد فروشنده ها تغییر چندانی نکرد . ما که مرکز تخصصی برای این ابزار لهو و لعب تو کشور نداریم . پس چیزی که باقی می مونه همون سلسله فروشگاه های شریعتی و جمهوری هست . چند سال پیش که قصد خرید وسیله ای رو داشتم تا شروع می کردم چند تا سوال پرسیدن یا فروشنده به چرند گفتن میوفتاد یا زنگ میزد به یه شخص مجهول و از اون سوال می کرد ( بعدا فهمیدم همشون مثل فروشنده های موتور و درایو سعدی به یه نفر ، احتمالا پیر خرد صنف ، زنگ می زنن ) یا اینکه همچین نگات می کرد که مجبور بودی سرتو بندازی پایین و با یه تشکر از مغازه بری بیرون .

تو بخش تلویزیون اوضاع فاجعه آمیز تر هستش . امکان تست و مقایسه که ابدا نیست . سورس تصویر رو هم که اجازه تغییر ندارن . از اطلاعات جزئی هم که هیچی نمیدونن . اونوقت چنان اظهار نظر میکنن که بیا و ببین ، انگار طرف از تلویزیون به دنیا اومده . یادمه یه دفعه که داشتم تو مغازه سامسونگ تلویزیون ها رو ور انداز می کردم یه آدم سه پیچ مثل خودم افتاده بود به جون فروشده ها تا این که صاحب مغازه اومد و بعد از اینکه تو چند تا سوال موند سر تقاضای تغییر سورس تصویر جواب جالبی داد : " شما مگه اومدی حراجی لباس که میخوای تی وی رو پرو کنی " !!!

تازه کنار مشکلات فروشنده های عزیز هزار تا مشکل دیگه هم هست که به این قضیه دامن میزنه مثل جنس های قاچاق بی کیفیت که معلوم نیست چطور وارد میشه ، سیستم تبلیغلات ضعیف و بیمار محصولات و ....

وضع خیابان جمهوری به عنوان یه مرکز حرفه ای واقعا رقت انگیزه . کاشکی ما هم یه روز یه مرکز تخصصی فروش و مشاوره در مورد اموری این چنینی داشته باشیم یا حداقل فروشگاهامون اتاق پرو داشته باشن . به هر حال تو کشوری که سینماهای بی کیفیتش صرف فیلم هایی میشه که آدم رغبت نمیکنه بره سینما تنها چیزی که میمونه همین تجهیزات خانگیه که اینم وضعش اینجوریه . تازه بماند فلاکت و حقارت های تهیه فیلم خوب ( غیر سرقتی ) تو کشوری که ....

البته بگم که فروشنده های مودب و کمابیش با اطلاع هم پیدا میشن . تازه اگه نظر من رو بخواین فروشنده مودب کم سواد بهتر از بی ادب با سواده ! چون متاسفانه همیشه سواد ادب نمیاره . منصفانه بخوایم قضاوت کنیم فروشنده های مودب ( منظورم اینه که ادب فروشندگی داشته باشن ) کم نیستن . مخصوصا بین بعضی برند های خاص .

به نظرم اگر این شان شغلی که معلوم نیست از کجای کی در اومده و اینقدر تو جامعه ما بازتاب داره از بین بره افراد حرفه ای جرات می کنن به این زمینه وارد بشن و از فروشنده بودن عارشون نیاد .