Florida Audio Expo 2023

• 

توضیحات

دسته: مطالب مخاطبین

نوشته شده توسط وحید

کیفیت نمایشگاه یکجورایی حتی یک دهم های اِند مونیخ هم نبود ( اونجا در کل کره زمین همیشه در طی سالها شماره یک بوده، طبق تعاریف، تصاویر و تحلیل های مجلات و وبسایت های معتبر ) چون داخل هتل ( مسافر خانه در واقع) Embassy Suites که زیر مجموعه ارزان هتل هیلتون هست بود،
در 14 طبقه، و از هر طبقه 6 تا اتاق کوچک رو برندها برای دمو گرفته بودن.
بدتر از اون، من قبلش هزینه 25 دلاری بلیط داده بودم، اما رایگان برای همه بود، با وجود کوچک بودن، شلوغ هم آنچنان نبود. ( 70 مایل هم با بنده فاصله داشت )

اولش با یک لشکر شکست خورده طرف بودم، ولی بعد تجربیات بینظیری کسب کردم و یاد گرفتم که با شما به اشتراک خواهم گذاشت.

در لابی هتل و در بین برندها بزرگترین سالن در اختیار TAD بود، و اولین Presentation آنها در ایالات متحده همچنین قرار داشت، رئیس TAD هم که آقای ژاپنی ای بودن و قادر به تکلم انگلیسی هم نبودن حضور داشتند.

در نمایشگاه TAD بیشتر مانور روی آقای جیم الکساندر و خانم اورکا آلمانی داده بودند و خیلی روی رکوردهایی که از اثرات خانم پاتریشیا باربر در 30 سال گذشته کار کرده بودن تبلیغ داشتن.
در واقع برای مهندسی صدا از یک رکوردر ( Jim Anderson ) و یک مسترینگ ( Ulrike Schwarz ) حرفه ای کمک گرفته بودند.
من خود آقای اندرو جونز رو ندیدم، ولی میگفتن حضور داشته.
چون تاد برای بردن تاریخ سابقه خودش میگه ما همون Pioneer Electronics که بعد شده Pioneer Corporations هستیم.
و حتی طراح نسلهای پایین تاد رفرنس ظاهراً اندرو جونز بوده.

در کنفرانس خبریشون هم بودم که خبرنگارهای استریوفایل بیشتر در مورد چگونگی رکورد صدا به روش PCM و بعد به DSD میپرسیدن.
در مورد DXD هم صحبت شد که خانم اورکا از 5 تا اسپیکر B&W 802 در اتاق کنترل استفاده میکنه.
و گفتن دیگه SACD هم به صورت 5.1 طرفدار داره به هر حال و همچنین DSD ها در هرتز و بیت های مختلف، هر چند که زیر 100 دلار یک SACD شاید قیمت نداشته باشه.

در سالن TAD تمام تولیدات خودش رو به نمایش گذاشته بود ولی فقط TAD Reference افسانه ای و مدل جدید مضخرف CE1TX دمو کرده بودن، چون صدایی دلنشینی نداشت و بسیار تیز و خشن سازها صدا میدادن.

و همگی هم با آمپ و پری آمپ و نویزگیر و... خود کمپانی TAD مَچ بودن.
حال از صدای اسپیکر رفرنس اصلی و بزرگ تاد میگم، چون رفرنس کامپکت ها ( موجود در وطن ) دمو نبودن.

صاف ترین و واقعی ترین از لحاظ اجرای زنده، صدایی که شنیدم از تاد رفرنس اصلی بود. ( هر جفت به تنهایی 160 هزار دلار )
البته ویلسون، خارما، مارتن و گرند یوتوپیا در نمایشگاه متاسفانه حضور نداشتن و من هم قبلاً نشنیدم.
اگر فردی رو با چشمان بسته به اتاق تاد ببرن و نفهمه که اسپیکری وجود داره، صدای سازها رو به احتمال بالای 70% رو فکر میکنه که اجرای زنده هست، همه ساکت بودن و یک ذره صدای هیس یا اعجاج یا نویز نبود، موقع سکوت در آهنگ، اسپیکر صد در صد ساکت بود.
ولی همین رو من دوست نداشتم به شخصه، زیرا صدای ویولنسل و صدای گرند پیانوها بخاطر قدرتشون و حسشون من رو خسته میکنند.
اما کمپانی فوکال میاد صدای همونها رو چنان لطیف و نازکتر و دلربا میکنه که فرد دوست نداره از سرجاش برای ساعتها بلند بشه، و هنر فوکال همیشه این بوده بنظرم.

خود فوکال از فرانسه حضور نداشت، اما فوکال یوتوپیا مایسترو با Naim Statement غول پیکر مَچ شده بودن در جای دیگه که فروشگاه های های فای آورده بودن.
این آمپ صداها رو در فوکال بم تر کرده بود، بدون بر هم زدن آرامش و بالانس البته.

و یکی دیگه از غرفه های بزرگ مربوط به MBL بود که 101 E MK2 با مونوبلاکهای خود کمپانی مَچ بود.
صدای خوبی رو داشتن اونها، همه فرکانس‌های درشون تعادل نسبی برقرار بود، اما ظاهر خاصشون من رو زیاد نمیتونست نگه داره.

متاسفانه B&W حضور نداشت، در آمریکا باشی و Macintosh و JBL نباشه!!! خیلی باعث تعجبم بود.

و همچنین از برند قابل احترام Audio Note بگم که اسپیکر AN-E رو دمو کرده بود، به همراه آمپ و پری و... خود کمپانی
 من دو تا Audio CD از پینک فلوید و دیوید گیلمور با خودم برده بودم که ازشون خواستم شماره Track مورد نظرم رو پلی کنن، صدا به شدت درگیر کننده و میخکوب کننده در مید رِنج بود، اما در پانچ ناشی از صدای سازها یک مقداری بالانس و راحت نبود.

این رو به خودشون گفتم و با لبخندی، موزیک دیگری روی واینیل برام از پینک فلوید ولی آهنگ دیگه ای گذاشتن که همه چی باز سر جای خودش بود، آدیو نوت واقعاً هنرمند هست.

وقتی صدای این های اند ها رو شنیدم، دیگه کاری به برندهای دیگه نمیتونستم داشته باشم، مثلاً Q acoustic یک بوکشلف دمو کرده بود که همه زیر یک دقیقه بیرون میرفتن.

کابل های پاور و کابل های اسپیکر بسیار ضخیم از برندهای مختلف بودن که همشون ادعای کاهش نویز و... داشتن.

برند VAC که آمپ های لامپی داره خیلی حضور پررنگ داشت، به خیلی از برندهای اسپیکر آمپ خودش رو برای دمو داده بود.

دک و استریمرهای کمپانی AURENDER از لحاظ کیفیت و شفافیت و لذتبخش بودن تازه با هدفون Audueze من رو دیوانه کرد.
اصلاً نتونستم از ذهن بیرون کنم اون صدا و کیفیت رو
کمپانی WEISS حضور نداشت که مقایسه کنم، وقتی که به خونه برگشتم با سرچ متوجه شدم که محصولاتی پریمیوم و Ultra High-End هستن، که مدلهای پایه تازه از 20 تا شروع میشه.

برند بعدی اسپیکرهای کمپانی Aretai بودن که یک اسپیکر بوکشلف کوچک با ووفر در پشت صداهای قدرتمندی رو ارایه میداد و مهندسی صدای خوبی رو واقعا داشتن و نظر هر فردی رو جلب میکرد. البته صداهای اصیل مثل تاد و آدیونت و فوکال و B&W رو نمیشه باهاش مقایسه کرد.

یک سری اسپیکر از برند Kennedy هم شوروم مناسبی داشتن، ولی جذب نشدم
یا یک برند دیگه بود که با وجود میدرنج کوچک صداهای قدرتمندی داشت و جنس کل بدنه سنگ گرانیت بود.

باز هم شرکتهای مختلف نه چندان مشهور هم بودن که دیگه حوصله تجربه کردن و دقت کردن همه برای من تو یک روز واقعا سخت بود و به اندازه کافی در کل راضی بودم.

نتیجه گیری شخصی :

من همیشه در بررسی‌های شخصی، قیمت، مقدار و میزان مشخصاتی مثل اُهم و وات رو در نظر میگرفتم.
اما مهم این هست که نتیجه کار یک اسپیکر یا آمپ و... چی در میاد و میتونه شما رو لحظه های طولانی پای صدای مورد علاقتون نگه داره یا خیر.
قیمت ها در High End ها نجومی هستن، چون باید باشن، مگر در کره زمین 8.5 میلیارد نفری چه تعداد از این وسایل ها فروش میره؟
در پشت یک کمپانی موفق یک سری مهندس نُخبه صدا، الکترونیک، برق، نوازنده، رکوردر و... هست که دهه ها بی وقفه صرف آزمون و خطا هستن که نتیجه بگیرن. و مشتریها هم یکسری محدود از عاشقان و علاقمندان خاص صدای خوب هستن که سالها تغییر رویه و گرایش نمیدن.
احساس خوب انسان از صدا و موزیک بعضی وقتها پارامتر علمی و فرمولی نداره.
حالا با توجه به دلایل بالا باید هزینه ها هم تأمین شود.

برای من جایی که صدا و تصویر خوب ( خوشایند حالا طبق سلیقه شخصی، که این سلیقه برای هر فردی منحصر به فرد هست ) باشه که بتونه من رو لحظه ها نگه داره، قطعاً یکی از نشانه های جریان داشتن زندگی و زنده بودن برای من هست.

به امید روزهای خوب و بهتر برای ایران ( کشور و مردم )