MaxFALL و MaxCLL چیست؟

توضیحات

دسته: آنچه باید بدانید

نوشته شده توسط بهرنگ برزین

 در نمایشگرها و UHD بلوری پلیرهای رده بالا (و همچنین ویدئو پروژکتورها) گزینه ای داریم که اطلاعات منبع تصویر HDR را نمایش می دهد, سه عنوان بسیار مهم در این لیست داریم با عنوان های:

MaxDML

MaxCLL

MaxFALL

در این مطلب کوتاه به زبان ساده براتون توضیح میدم اینها چی هستند...

برای کد گذاری PQ در محتوای HDR10 به (Static Metadata) یا ابرداده ایستا مورد نیاز است.

MaxDML نهایت روشنایی که در زمان مسترینگ کالوریست بروی تصویر اعمال کرده است را نمایش می دهد, نهایت روشنایی که در حال حاظر قابل نمایش است و در Technicolor مورد استفاده قرار می گیرد, 4000 هزار نیت (cd/m2 یا nits) است. MaxDML از اهمیت کمتری برای ویدئوفابلی که بروی نمایشگرهای خانگی تصویر را می بیند برخوردار است.

دو گزینه MaxFALL و MaxCLL ابرداده ایستا (Static Metadata) مورد نیاز برای محتوای HDR10 است که به آن رمزگذاری PQ گفته می شود.

گزینه مهم اول MaxFALL است که حداکثر سطح روشنایی کل یک فریم را نشان می دهد, MaxFALL مقادیر روشنایی رمزگشایی شده ایستا همه پیکسل‌های درون یک فریم است.

عدد MaxFALL معمولاً بسیار کمتر از MaxCLL است.

گزینه مهم بعدی MaxCLL است, MaxCLL حداکثر روشنایی هر پیکسل منفرد در هر فریم را نشان می دهد. در محتوان HDR10 به دلیل ایستا بودن داده های تصویر MaxCLL معمولاً پس از مسترینگ نهایی اندازه گیری می شود.

در محتوای +HDR10 و Dolby Vision نیازی به اندازه گیری MaxFALL و MaxCLL نداریم, به این دلیل که در این دو استاندارد تصویر از (Dynamic Metadata) استفاده می شود, ابرداده پویا به کالوریست این اجازه را می دهد تا برای تصویر سازی رنگی گسترده شات به شات و گاهی فریم به فریم از HDR استفاده کند.

نمایشگرهای HDR خانگی امکان نمایش اوج روشنایی و کنتراست تنظیم شده توسط کالوریست را ندارند، و اغلب شدت روشنایی بسیار کمتر از میزانی است که کالوریست بروی نمایشگرهای مسترینگ حرفه‌ای اعمال کرده است. بنابراین تصاویر PQ رمزگذاری میش تا با توانایی نمایش روشنایی نمایشگرهای خانگی مطابقت داشته باشند. این مقیاس بندی توسط ابرداده ایستا کنترل و مدیریت می شود.

منابع مرتبط:

مراحل اصلاح رنگ فیلم

Tone Mapping چیست؟

+HDR10 و Dolby Vision

نگاهی اجمالی به سامسونگ S95C

توضیحات

زیر مجموعه: تحلیل ها

دسته: نمایشگرها

نوشته شده توسط بهرنگ برزین

 نمایشگر نسل دوم QD-OLED سامسونگ مدل S95C حدوداً دوماه پس از اولین نمایش جهانی برای من جایگزین نمایشگر بسیار عالی S95B شد, که اولین نمایشگر اولد با تکنولوزی کوانتومی بود. در این مطلب نگاهی دارم به کیفیت تصویر و تفاوت های S95B با S95C برای اطلاع از مشخصات فنی هر دو نمایشگر به سایت سامسوگ مراجعه کنید.

بریم ببینیم نمایشگر پرچم دار جدید سامسونگ با کد رفرنس S95C چی برای گفتن دارد:

 اولین برتری S95C نسبت به S95B روشنایی 1400 نیتی در منابع HDR در مقایسه با حدوداٌ 1000 نیتی S95B است.

در S95C درخشش و جزئیات هایلایت ها بسیار بسیار بالاتر از نسل قبل و به جرات میگم بالاتر از تمام پرچم دارهای دیگر برندهاست. در تست های که انجام شده است روشنایی و دقت رنگ در S95C از ال جی G3 با تکنولوژی MLA هم بالاتر بوده است.

در پنل ها MLA (Micro Lens Array) در لایه آخر به جای صافی رنگ از یک لایه منشور کننده رنگ که شامل بیش از 42 میلیارد لنز هستند استفاده شده است تا تکنولوژی شبیه به لایه کوانتومی سامسونگ بروی پنل های WRGB ایجاد کند.

کیفیت نوردهی پیکسل ها در S95C تا به امروز بالاترین CRI ممکن را برای یک نمایشگر خانگی تولید کرده است, CRI 97 دقت رنگ خارق العاده ای را می تواند ایجاد کند.

در منابع نوری ما شاخصی داریم به نام CRI یا Color Rendering Index یعنی شاخص بازنمایی رنگ, بالاترین CRI موجود نور خورشید است با CRI 100 در منابع نوری چه در سینمایی, عکاسی و نورهای پس زمینه نمایشگرهای ال سی دی کیفیت CRI باید بالای 90 باشد تا بتوان گفت نوری با کیفیتی داریم, نورهای با CRI پایین تر از 85 را ما منابع نوری بی کیفیت می نامیم, در نورهای با CRI پایین ما حتی نمی توانیم رنگ ها را به صورت واقعی ببینیم, چه برسه به این که در تصویر برداری, عکاسی و به عنوان نور پس زمینه برای نمایشگرهای ال سی دی از آن استفاده کنیم. ضعف کیفیت CRI در نمایشگرهای OLED هم بسیار رایج است, کیفیت نوری که هر پیکسل تولید می کند بسته به مواد ارگانیکی که در آن پنل استفاده شده است تفاوت دارد. کیفیت نور پنل های اولد رایج معمولا زیر 90 CRI است. در نمایشگرهای QLED پرچم دار سامسونگ از یک لایه بک لایت با نور زرد پشت لایه نور سفید استفاده می شود, که در تبلیقات نور پس زمینه دوگانه نیز نام برده می شود, در واقع لایه نور زرد برای بالا بردن کیفیت CRI نوری استفاده می شود تا بازسازی رنگ ها هرچه بهتر و نزدیک به واقعیت انجام شود.

سامسونگ با فناوری Intellisense AI V2 در چیپ تصویر S95C با کمک هوش مصنوعی بسیار بهینه تر از نسل قبل به پیکسل ها برای روشن شدن و تولید گستره رنگ ها فرمان می دهد, نتیجه این فناوری مصرف برق کمتر و روشنایی بیشتر در نقاط نوری پیجیده ای هست که در پنل های اولد رایج معمولا باعث خاموش یا بیش از حد روشن شده هایلایت ها می شود.

در تست های که من انجام دادم Gray Uniformity در S95C سامسونگ حتی از S95B که در نوع خود همچنان بسیار دقیق بحساب میاد بالاتر است, TINT رنگ دقیق تری دارد, در S95C به دلیل چیدمان Triangular RGB پیکسل ها میزان نشر نور سبز و آبی از پیکسل ها به کمترین حد خود رسیده و پنل را به نمایشگرهای اصلاح رنگ مسترینگ نزدیک کرده است.

 Color volume که من در پنل کوانتوم اولد S95C سامسونگ نجربه کردم حتی نمیشه در نسل قبلی همین نسل از پنل های کوانتومی سامسونگ تجربه کرد! حجم و دقت رنگ ها در در دامنه RGB به شکل خیره کننده ای بالا و دقیق هستند.

کلام آخر:

با تجربه من نمایشگر سامسونگ QD-OLED S95C بالاترین دقت رنگ, روشنایی و هوشمند بودن چیپ تصویر برای درک و نمایش جزئیات تصویر در صحنه های بسیار روشن یا تاریک را دارد. یک نمایشگر ایده ال برای محتوای HDR و یک رفرنس برای تست و بررسی محتوای سینمایی 4K HDR است.

خوش باشید

موارد مرتبط:

Samsung S95B QD-OLED

پنل VA یا IPS

QLED TV

بررسی Focal Chora 816

توضیحات

زیر مجموعه: تحلیل ها

دسته: بلندگو

نوشته شده توسط حسنیه یوسفی

 طراحی و کیفیت ساخت

بلندگوی Focal Chora 816 از نظر زیبایی شناسی ظاهر مینیمالیستی دارد. سری جدید فوکال به لطف درایورهای مخروطی Slatefiber ساخت خود فوکال از سری های قبل متمایز هستند. این درایورها دارای یک مخروط سبک وزن و مستحکم هستند که از الیاف کربن غیر بافته شده و پلیمر ترموپلاستیک ساخته شده است. به همین دلیل می‌توانند طیف وسیعی از فرکانس‌ها، از باس کم تا تریبل بالا را با دقت و وضوح قابل‌توجهی پخش کنند. ساختار این اسپیکرها فوق العاده است. کابینت دارای متریال با کیفیتی است که ظاهری محکم و خوش ساختی را به آن می بخشد. 

کارایی

سازگاری استثنایی بلندگوی فوکال Chora 816 به آن اجازه می دهد تا در ژانرهای مختلفی از موسیقی بدرخشد.  حساسیت 91 دسی بل این بلندگو به آن اجازه می دهد به راحتی درایو شود و نیاز به آمپلی فایرهای با توان و جریان دهی بالا نداشته باشد. پاسخ فرکانسی این بلندگوها از 42 هرتز تا 28 کیلوهرتز است که امکان تولید رنج گسترده و متعادلی از فرکانس های بم تا بالا را فراهم می کند که فوق العاده واضح و دقیق هم هستند. 

 کیفیت صدا

کامپوننت تست: DENON PMA-1700NE 2Ch 140W integrated Amplifier with USB-DAC

کیفیت صدای بلندگوی Chora 816 با جزئیات و متعادل است و پاسخ فرکانسی دقیقی دارد. بلندگو برای پخش انواع مختلفی از موسیقی، از کلاسیک گرفته تا راک و هیپ هاپ، بدون افت کیفیت طراحی شده است. کیفیت فرکانس های پایین بلندگو بسیار چشمگیر است، باس عمیق، واضح و شفاف. پورت باس بر روی بافل کابینت همراه با درایورهای Slatefiber با هم ترکیب می‌شوند تا بیس تمیزی را ارائه دهند. وقتی وارد فرکانس های میانی می شویم، صدای دقیق و دراماتیکی را می شنویم که بلندگوهای فوکال به آن معروف هستند. آوازها و سازها به طور صادقانه و واضح با سطح قابل توجهی از جداسازی و ساند استیج خوب برای بلندگویی در این بازه قیمتی ارائه می شوند. توییتر صدای فرکانس بالا را به طور گسترده پخش می کند تا یک میدان صدای باز و گوش نواز را ایجاد کند.

نتیجه

اگر به دنبال بلندگوی با کیفیت و عملکرد عالی هستید، Focal Chora 816 گزینه بسیار خوبی است. این بلندگو با فناوری منحصربه‌ فرد درایور Slatefiber، کیفیت صدای متعادل و دقیق و کیفیت ساخت بسیار خوب می‌تواند تجربه شنیداری جذابی را ایجاد کند.

طراحی و ساخت

کیفیت صدا

بررسی Avatar: The Way Of Water

توضیحات

دسته: فیلم های Blu-ray

نوشته شده توسط بهرنگ برزین

 آواتار: راه آب, قضاوتی زیبا و هیجان‌انگیز در مورد طبیعت و انسان است و همچنین یک ماجراجویی غافلگیرکننده است که ما را به یک فیلمساز بزرگ بازمی‌گرداند که قادر است ریتم‌های درونی و بیرونی را با حیله‌گری فنی خود ترکیب کند, و آن چیزی نیست جز دانش خاص جیمز کامرون در تولید و ساخت یک ملودرام عالی که بیننده را حیرت زده می کند.

نسخه خانگی که من از فیلم دارم, از سرویس بی نظیر Kaleidescape است, نسخه +4K HDR10 با صدای دالبی اتموس با حجم 102 گیگابایت. مشخصات فیلم در اسکرین شات زیر براتون قرار میدم:

 تصویر:

فیلم با دوربین های IMAX سفارشی کامرون که توسط سونی ساخته شده است, به صورت 4K 3D تصویر برداری شده است. و بدون فشرده سازی 4KDI مراحل اصلاح رنگ بروی آن انجام شده است. ابعاد تصویر 1.85:1 فیلم با این که در نسخه ی خانگی مورد علاقه من نیست, اما لذت بصری تصاویر به دلیل این که کل فیلم با دوربین آی مکس تصویر برداری شده بیشتر هم کرده است.

 تصاویر در آواتار 2 زیباست, و در لحطاتی خیره کننده است, رنگ ها, نور و جزئیات همان چیزی هستند که دوست دارید از یک فیلم 4K HDR ببینید.

دینامیک متا دیتا بودن تصویر باعث شده فریم به فریم فیلم در نمایش رنگ ها و های لایت های نور درخشان و خیره کننده باشند. در سکانس های شب کنتراست و جزئیات تصویر فوق العاده زیبا و درخشان هستند, مخصوصاً در نیمه اول فیلم که در جنگل "پاندورا" هستیم کنتراست و رنگ ها خیره کننده ست.

در نیمه دوم فیلم همچنان درخشش و جزئیات تصویر داریم و لذت بردن از تصاویر ادامه دارد. تنها نکته ای که باعث شد من نمره کامل به تصویر فیلم ندم, سکانس های هست که ناوی ها با انسان ها در جنگ هستند, در سکانس های زیر آب کمی از وضوح و کنتراست تصویر کم می شود! میشد در مراحل اصلاح رنگ بالانس تصاویر زیر آب و خارج از آب را کمی تصحیح کرد.

در کل تصویر آواتار 2 یکی از بهترین های بوده که در فیلم های اخیر دیدم و تست کردم.

صدا:

 صداگذاری آواتار 2 یکی از مهندسی شده ترین صدا های بوده که در یک سال اخیر شنیدم, یک دالبی اتموس سرپا و سینمایی که اصلا با سینتی سایز کردن یکسری از فرکانس ها در کانال های سقفی حس صدای اتموس القاء نمی کند.

در صداگذاری یک پدیده ای داریم به نام "Transient" ترنزینت به نقطه ای از صدا گفته میشه که صدا از سکوت به یک پیک لحظه ای میرسد و به اصطلاح کیک میزنه, در این فیلم سکوت های بسیار زیبای داریم, که اجازه داده ترنزینت های بسیار جذابی را نیز بشنویم.

روشن شدن موتور سفینه های دشمن یکی از شوک های ابتدایی فیلم هست, که پس از یک سکوت زیبا که همراه شده با تصاویر CGI خیره کننده, اولین شوک فیلم به بیننده وارد می کند. میشه قدرت موتور سفینه های دشمن که در حال فرود بروی پاندورا هستن را از کانال های سقفی حس کرد. و اون انفجار جنگل که نفس در سینه بند میاره!

در این فیلم مشخصه که کارگردان خواسته کانال LFE فقط در لحظات مورد نیاز وارد مدار شده و باعث ایجاد شوک های قوی به بیننده بشه, واقعاً عالی کار شده و بنظر من برای علاقمندان به صدای سینمایی میتونه یک ورکشاپ آموزشی باشه تا یاد بگیرن چطور از ترنزینت های صدای سینمایی میشه برای شوک کردن بیننده استفاده کرد.

در صحنه نبرد انتهایی فیلم یکی از ناوی ها با تیر و کمان به سینه یکی از انسان های دشمن شکلیک میکنه, بی نظیره صدا در این لحظه! دقیقاً برخورد آن تیر بسیار بزرگ به سینه دشمن شما هم بروی سینه خود احساس می کنید, وقتی میگم صداگذاری فیلم کاملا مهندسی شده است, این یکی از دلایلش میتونه باشه. من یاد فیلم "جهنم بنغازی" میندازه که کیک های تک به تک شلیک هارو میشه روی بدن حسشون کرد.

یک نکته جالب دیگه در صدای آواتار 2 تغییر کردن جنس صدای اسلحه ها در لوکیشن های مختلف هست, یک سرباز با یک اسلحه در موقعیت های مختلف صدای شلیک هاش تغییر میکنه, و این یکی از نکاتی بود که برای من بسیار جذاب بود و ازش یاد گرفتم...

در کل صداگذاری آواتار: راه آب شاهکار بحساب نمیاد, اما یک ورکشاپ آموزشی بسیار عالی برای علاقمندان به صداگذاری فیلم است. من ازش لذت بردم و یاد گرفتم.

تصویر

صدا

موارد مرتبط:

AVATAR Blu-ray

درک ما از “بلندی صدا” چگونه است؟!

توضیحات

دسته: آنچه باید بدانید

نوشته شده توسط بهرنگ برزین

“بلندی صدا” یا همان “Loudness” گاها به عنوان موجودیتی خارجی تعریف شده است که بر خلاف واقعیت است. شنوایی انسان و درک ما از بلندی صدا، یک مسئله ذهنیست و موجودیتی ثابت ندارد. این موضوع با چند مثال تجربی قابل بررسی است:

افراد مختلف، اصوات را متفاوت می‏‌شنوند

قطعا تجربه داشته اید که با فردی بر سر بلندی یک صدا اختلاف نظر داشته اید, به عنوان مثال در این سناریوی فرضی در حالی که بلندی صدای موزیک برای شما خوشایند است، ممکن است برای فرد دیگری در حد آزاردهنده‏‌ای زیاد باشد! اگر همه ما یک میزان مشخص از صدا را دریافت می‏‌کنیم، پس علت این تفاوت در چیست؟ صدا به محض ورود به گوش ما، از فیلترهای بسیاری عبور می‌‏کند که برخی فیزیکی هستند و برخی ذهنی. به عنوان مثال جنسیت و سن از عوامل فیزیکی هستند که بر درک ما از اصوات تاثیر می‌گذارند و میزان استرس و مشغله فکری نیز از عوامل ذهنی هستند که حساسیت ما نسبت به اصوات را تحت تاثیر قرار می‌‏دهند.

شنوایی شما بیش از آنچه فکر می‏‌کنید در “مغز”  شما اتفاق می‏‌افتد! اگر گوش شما میکروفونی باشد که انرژی آکوستیک را به سیگنال الکتریک تبدیل کند، مغز شما پردازشگر سیگنالی هست که این سیگنالها را تبدیل به چیزی می‏‌کند که ما  آن را به عنوان “صوت” تجربه می‏‌کنیم و این پردازشگر می‌‏تواند در لحظه، خود را بازنویسی کند. عوامل مختلفی مثل استرس می‏‌توانند باعث شود تا مغز ما به صورت موقت، تغییراتی در قدرت شنوایی ما ایجاد کند. این تغییرات ممکن است فیلتر کردن برخی فرکانس‎ها، تغییر در پیچ (Pitch) و … باشد که هرکدام در قیزیک صوت تعاریف مخصوص به خود را دارا هستند. به همین علت شنوایی امروز شما ممکن است با شنوایی دیروز شما فرق کند.

پرسش اصلی این است که چه عواملی باعث می‏‌شوند تا اکثر انسانها برخی اصوات را قوی تر و برخی را ضعیف‌تر از مابقی بشنوند؟ و این عوامل چگونه با مفهوم “Loudness” در درک ما از بلندی صدا پیوند می‌خورد؟

سیستم شنوایی ما، تمام فرکانسها را با بلندی یکسان نمی‌‏شنود، حتی اگر آنها را با SPL (میزان فشار صوت) یکسان دریافت کند. این مسئله از قوائد و شرایط منعطفی پیروی می‏‌کند اما به صورت کلی، در SPL ثابت، ما فرکانسهای خیلی پایین و خیلی بالا را ضعیفتر از Mid-Range (فرکانسهای میانی) به خصوص 3 تا 4 کیلوهرتز می‏‌شنویم, این بدان معناست که تعادل فرکانسها، نقش مهمی در “Loud” شنیده شدن یک صدا دارد مخصوصا اگر در یک Meter (آنالیزگر) با یک صدای دیگر مقایسه شود.

ممکن است اینطور به نظر بیاید که “Loud” به گوش رسیده از یک موزیک یا فیلم شلوغ که در آن سازها و افکت های مختلف، کل محدوده فرکانسی را پوشش می‌‏دهند، راحت‏‌تر از  یک ساز تنها باشد. بالاخره یک ارکستر سمفونیک یا فیلم اگشن صدای بلندتری نسبت به یک فلوت تنها دارد؟ خیر، موضوع به این سادگیها هم نیست! در قمرو صدا تعریف مشخصی از “حداکثر صدا” وجود دارد، هر ساز و افکت صوتی حداکثر صدای مشخص دارند. اما واحدی هم به نام Loudness وجود ندارد. دریافت ما از Loudness یک موضوع بسیار شخصی و وابسته به فاکتورهای مختلفی هستند از جمله سیستم صوتی, نوع بلندگوها و آکوستیک محیط  که به آن اشاره‏ای نکردیم!

اگر به این سوال برخوردید که آیا سیستم صوتی من به اندازه کافی Loud هست یا نه شاید دارید سوال اشتباهی می‌‏پرسید! پرسش اصلی این است که چطور می‏‌توانم با انتخاب سیستم صوتی و آکوستیک فضای شنیداری صدا را قوی‌تر به گوش برسانم و کیفیت آن را بهبود ببخشم یا حداقل حفظ کنم, در هر سیستم صوتی نقطه‌‏ای وجود دارد که تعادل بین Loudness و کیفیت حاصل می‏‌شود.

این کار شماست تا آن را پیدا کنید...

موارد مرتبط:

Audio Signal Clipping

جادوی صدا...

پنل VA یا IPS

توضیحات

زیر مجموعه: تحلیل ها

دسته: نمایشگرها

نوشته شده توسط بهرنگ برزین

به طور کلی اگر بخوام یک مقایسه دیدگاهی داشته باشم, پنل های VA رنج بسیار گسترده تری از پنل های IPS شامل میشن. در بازار نمایشگرها ما پنل های VA بسیار رده پایینی داریم که بروی مانیتورها و نمایشگرهای ارزان قیمت استفاده میشن, که هیچ تکنولوژی خاصی ندارن و صرفاُ یک آرایش پیکسلی ساده در صفحه کریستالیشون هستند. پنل های IPS در زمان عرضه کمی تعادل بازار بهم زدن و رنج محصولات میانه قیمت بهتری عرضه کردن, مخصوصاً در لپ تاپ ها و مانیتورها محبوبیت پنل های IPS بیشتر بود.

اما پنل های VA رنج محصولات و کیفیتی گسترده ای را ارائه می کرد, اگر VA ها از صفر تا صد شامل بشن, IPS ها نهایتاً چهل تا شصد درصد شامل میشن. تازه شصد درصد هم با ارفاق, در قدیم مقالاتی که نوشته می شد و پنل های IPS برتر معرفی می کردن, معمولا پنل های VA صفر تا چهل درصد با پنل های چهل تا شصد درصد IPS مقایسه می کردن و همه جا می نوشتن که IPS ها برتری های مثل "رسپانس تایم" "رفرش ریت" دقت رنگ و پوشش رنگ بهتری نسبت به VA ها دارند. در سال های پیش پنل های IPS رایج تطابق بهتری با رنج محصولات تجاری بازار را داشتند.

اما چیزی که این بازی عوض میکنه این هست که پنل های VA به شدت در حال توسعه هستند, همین امروز هم VA ها در حال به روز شدن هستن, اما IPS ها با این که در چند سال پیش به روز شد, و پنل های ADS IPS عرضه شد اما آنچنان نتواستن به استاندارد های بالای تصویر دست پیدا کنند. آرایش پیکسل های IPS ها به شکل کمانی هستند, تمام نمایشگرهای ارزان قیمت و کمی قدیمی IPS همین آرایش پیکسلی کمانی دارند. در ADS پنل ها آرایش پیکسلی تغییر کرد تا فقط تطبیق نوری کمی بهتری از قبل داشته باشند, و هیچ برتری دیگر در پوشش رنگی و مشخصات تصویری بهتر از نسل قبل نداشتند. تصویر زیر:

IPS ها و زیر مجموعه آن ADS ها خیلی تکنولوژی پیشرفته ای ندارند و برای نمایشگرهای که نیاز به پوشش رنگ بالا, حجم رنگی و استانداردهای بسیار پیشرفته هست پنل های مناسبی نیستند. به همین دلیل IPS ها همیشه در یک لول متوسط قرار میکیرند و هیچ وقت سطحشون بالاتر نمیره.

این در حالی که پنل های VA به شدت پیشرفت کردند و تمام ضعف های که بهشون وارد بود توسط برندهای مثل سامسونگ و سونی و هایسنس برطرف شده است. و در حال حاظر پنل های سطح بالای VA به هیچ عنوان با IPS پنل ها قابل مقایسه نیستند و بسیار سطح بالاتری دارند. تا جای که امروز برندهای مثل سامسونگ و سونی به هیچ عنوان در مدل های پرچم داری که معرف تکنولوژی این برندها هستند از پنل های IPS استفاده نمی کنند و همگی پنل های توسعه یافته VA هستند.

به همین دلیل ال جی هیچ وقت نتوانست با لاین IPS ها به سطح پنل های VA برسه و با نسل نانوسل ها که همان ADS IPS ها هستند, میانه بازر نمایشگرهارو به خود اختصاص داد. به همین دلیل OLED ها را گسترش میده و در خط مقدم رقابت قرار میده. فیلیپس هم در این رقابت میان رده های IPS هست اما این کمپانی هم در مدل های پرچم دار از پنل های VA و اولد استفاده می کند.

پنل های VA به دلیل سادگی ساختارشون تطبیق پذیری بسیار بالاتری با چیپ تصویر دارند, به همین دلیل پنل های VA بسیار هماهنگ تر با چیپ تصویر ارتباط برقرار میکنن و کمپای ها به راحتی می توانن چیپ تصویر با پنل های VA تطبیق بدن و به خواست نهایی نزدیک بشن.

پنل های IPS ضعف ذاتی دارن, آرایش پیکسلی IPS ها به شکلی که در بهترین نوع هم بک لایت نشت نوری داره, به دلیل حفره های که بین پیکسل ها هست به هیچ عنوان نمیشه نشت نوری به صفر نزدیک کرد. یا حتی زیر بیست تا سی درصد نزدیک کرد. و حتما نشت نوری از ساب پیکسل ها در IPS پنل ها داریم.

 سامسونگ با ساخت پنل های VA کوانتومی با نمایش غنی رنگ ها از رنچ بسیار کم نور تا بسیار بالا و دقت نوری تا یک درصد نوری و از آن طرف شدت روشنایی تا 1800 نیت روشنایی در محتوای HDR عملا امکان رقابت از IPS پنل ها گرفت. بهترین ADS IPS ها بالای پنج درصد روشنایی می توانن نمایش بدن و در بهترین نوع به نهایت روشنایی مورد نیاز در محتوای دالبی ویژن و HDR نمی رسند.

 در آخر باید بگم پنل های IPS به دلیل داشتن زاویه دید بهتر در مدل های ارزان و میانه قیمت گزینه بهتری برای استفاده خانواده و روزمره هستند. اما پنل های پیشرفته VA به دلیل کنتراست بسیار بالا, نمایش غنی رنگ ها و امکان نمایش جزئیات تصویر در نماهای تاریک برای ویدئوفایل ها و نمایش فیلم های HDR توصیه می شود.

خوش باشید