تفاوت HDR مستر و HDR نمایشی

توضیحات

دسته: آنچه باید بدانید

نوشته شده توسط بهرنگ برزین

HDR یا High Dynamic Range در مفهوم مهندسی تصویر، به سامانه‌ای اطلاق می‌شود که در آن دامنه‌ی روشنایی، عمق رنگ و گستره‌ی رنگی (Color Volume) فراتر از محدوده‌ی استاندارد SDR (Standard Dynamic Range) گسترش یافته است.
هدف HDR نه صرفاً افزایش درخشش تصویر، بلکه افزایش دامنه‌ی ادراکی روشنایی و رنگ مطابق با توان سیستم بینایی انسان (Human Visual System) است, بدین معنا که بازنمایی تفاوت‌های نوری بین تیره‌ ترین و روشن‌ ترین نقاط صحنه به‌ شکلی طبیعی و ادراکی‌تر صورت گیرد.

در فرآیند مسترینگ حرفه‌ای HDR کالریست در محیطی کاملاً کنترل‌ شده با نور مرجع 18% Gray و با استفاده از Grading Pipeline کالیبره‌شده، محدوده‌ی نوری، اشباع رنگ و منحنی روشنایی هر صحنه را با دقت تنظیم می‌کند.

 Grading Pipeline باعث می‌شود که Footage از دوربین‌های مختلف به فضای رنگی مشترک و قابل‌درک برای سیستم تصحیح رنگ (مثل DaVinci Resolve) تبدیل شود.

LUT ها و Node ها در محیطی دقیق و استاندارد اعمال شوند، بدون تغییر ناخواسته در رنگ یا گاما.

Consistency (یکنواختی رنگ) بین شات‌ها، صحنه‌ها و حتی نسخه‌های خروجی مختلف (HDR، SDR، DCP) حفظ شود.
Grading Pipeline ستون فقرات فنیِ فرآیند اصلاح رنگ است و تضمین می‌کند هر مرحله، از ingest تا render دقیق، علمی و کنترل‌ شده انجام شود تا نتیجه‌ی نهایی همان‌ طور که طراح رنگ (Colorist) می‌خواهد دیده شود.

پارامترهای فنی استاندارد HDR Master عبارت‌اند از:

Peak Luminance تا حدود 4000 نیت، و در برخی مسترهای Dolby Vision تا 10,000 نیت.

Color Space مبتنی بر Rec.2020 یا DCI-P3 با پوشش کامل رنگ.

Bit Depth معمولاً 10 یا 12 بیت در هر کانال رنگی برای جلوگیری از Banding و حفظ دقت در Gradient ها.

EOTF (Electro-Optical Transfer Function) منحنی PQ (Perceptual Quantizer – ST.2084) برای تطابق منحنی نوری با پاسخ ادراکی چشم انسان.

 مانیتورهای رفرنس مانند Dolby Pulsar یا Sony BVM-HX310 که با کالیبراسیون سخت‌گیرانه و دقت ΔE کمتر از 1 کار می‌کنند.

ΔE (خوانده می‌شود "دلتا ای") یک معیار عددی برای اختلاف رنگ بین دو نمونه است. در اصلاح رنگ و کار با تصویر، این عدد به شما می‌گوید که چقدر یک رنگ با رنگ مرجعش متفاوت است.

در این مرحله، کالریست Highlight Compression، Shadow Roll-Off و Color Volume Management را با هدف ایجاد تصویری متعادل و طبیعی (Perceptually Balanced Image) انجام می‌دهد.

تفاوت HDR واقعی با HDR مصرفی

در تلویزیون‌ها و نمایشگرهای خانگی، محدوده‌ی روشنایی عموماً بین 600 تا 2000 نیت محدود است و پوشش رنگی در بهترین حالت به فضای DCI-P3 می‌رسد.
نمایشگرهای خانگی برای جبران این محدودیت از الگوریتم‌های داخلی Tone Mapping و Dynamic Brightness Adaptation استفاده می‌کنند تا محتوای HDR در محدوده‌ی نوری پنل نمایشگر بازتولید شود.

اما نتیجه‌ی این فرآیند یک تصویر Tone-Compressed است، نه همان نسخه‌ی مستر شده.
در چنین حالتی کنتراست ظاهراً بالا است، اما نسبت کنتراست واقعی (True Contrast Ratio) کاهش می‌یابد. جزئیات Highlights و Shadows تا حدی فشرده می‌شوند و Skin-Tone Accuracy و Color Linearity از حالت مرجع منحرف می‌شود.

بسیاری از تلویزیون‌ها برای افزایش درک بصری از HDR از تکنیک‌های Local Contrast Enhancement و Dynamic Color Boost استفاده می‌کنند که نتیجه‌ی آن تصویری شبه HDR یا Pseudo-HDR است.

Tone Mapping و تفاوت در تفسیر نوری

در استودیو، Tone Mapping بخشی از فرآیند خلاقانه‌ی کالریست است و به‌صورت دستی بر اساس Display Target (1000 تا 4000 نیت) تنظیم می‌شود.
کالریست با تعیین Highlight Roll-Off Curve و کنترل Midtone Pivot اطمینان حاصل می‌کند که انتقال بین نواحی روشن و تاریک نرم، پیوسته و ادراکی باشد.

اما در نمایشگرهای مصرفی، Automatic Tone Mapping بدون درک هنری از تصویر انجام می‌شود.
در نتیجه هایلایت‌ها ممکن است دچار Clipping شوند، و رنگ پوست از مسیر طبیعی خود در CIE Chromaticity Diagram منحرف گردد.

نقش Dynamic Metadata در Dolby Vision و +HDR10

در استانداردهای Dolby Vision و +HDR10 متادیتا به‌صورت صحنه‌ به‌ صحنه (Scene-Level) یا حتی فریم‌ به‌ فریم (Frame-Level) تعریف می‌شود.
این متادیتا شامل اطلاعاتی درباره‌ی MaxCLL (Maximum Content Light Level) MaxFALL (Maximum Frame-Average Light Level) و پارامترهای رنگی است که برای هر صحنه تولید می‌شوند.

در فرآیند مسترینگ این داده‌ها توسط نرم‌افزارهایی مانند DaVinci Resolve Color Management (RCM) یا ACES (Academy Color Encoding System) استخراج و جاسازی می‌شوند تا اطلاعات نوری دقیق به نمایشگر انتقال یابد.

اما در بیشتر تلویزیون‌ها، متادیتا به‌ صورت ناقص تفسیر یا با Tone Curve داخلی دستگاه نگاشت می‌شود، که موجب کاهش Color Accuracy و Perceptual Fidelity می‌گردد.

در سال‌های اخیر، برخی برندهای برتر مانند Samsung و Sony موفق شده‌اند با استفاده از  تحلیل فریم به فریم، دقت HDR را به سطحی نزدیک به مرجع استودیویی برسانند.

پردازنده‌هایی مانند:

Neural Quantum Processor HDR (Samsung)

Cognitive Processor XR (Sony)

از الگوریتم‌های Object-Based HDR Remastering و Scene-Adaptive Tone Mapping بهره می‌برند که قادرند متادیتای پویا را به‌ صورت فریم‌ ب ه‌فریم تحلیل کرده و منحنی PQ را متناسب با توان نمایشگر بازتولید کنند.
در نتیجه جزئیات نوری حفظ شده و توازن رنگی (Chromatic Consistency) به مراتب به نسخه‌ی مستر نزدیک‌ تر است.

نتیجه‌گیری

HDR واقعی یک فرآیند علمی، هنری و کنترل‌ شده است که در محیطی با استانداردهای دقیق نوری، رنگی و ادراکی خلق می‌شود.
نسخه‌ی مستر HDR بیانگر نیت هنری (Artistic Intent) خالق اثر است، در حالی‌که HDR در نمایشگرهای خانگی تنها تفسیر سخت‌ افزاری آن نیت محسوب می‌شود.

در بهترین حالت، تلویزیون‌های رده‌بالا با پردازش هوشمند می‌توانند بازتولیدی وفادارانه از HDR مرجع ارائه دهند، اما در اغلب موارد آنچه مخاطب می‌بیند، صرفاً برداشت فشرده و تفسیر شده‌ای از حقیقت نوری اثر است! تصویری که ممکن است درخشان‌ تر باشد، اما لزوماً درست‌ نیست.

موارد مرتبط:

مراحل اصلاح رنگ فیلم

مراحل اصلاح رنگ فیلم بخش دوم

MaxFALL و MaxCLL چیست؟

PQ EOTF چیست؟

Tone Mapping چیست؟

بررسی iFi ZEN Blue 3

توضیحات

زیر مجموعه: تحلیل ها

دسته: غیره

نوشته شده توسط حسنیه یوسفی

وقتی برای اولین بار iFi ZEN Blue 3 را در دست گرفتم، اصلاً حس یک محصول های-فای را منتقل نمی‌کرد. اندازه کوچک و ظاهر جمع‌ و جورش بیشتر یادآور یک گجت مصرفی معمولی بود تا یک DAC و بلوتوث ریسیور حرفه‌ای. با این حال، کنجکاوی باعث شد آن را خریداری کنم تا ببینم چطور این دستگاه کوچک توانسته در بازار ایران چنین محبوبیتی پیدا کند و فروش بالایی داشته باشد. با وجود اندازه کوچک، کیفیت ساخت و طراحی مهندسی کاملاً حس حرفه‌ای بودن را منتقل می‌کند. جنس بدنه  و دقت مونتاژ رضایت بخش بود و نشان می‌دهد طراحی داخلی با هدف ارائه صدای با کیفیت بالا انجام شده است.

iFi ZEN Blue 3 از چیپ DAC مدل ESS Sabre ES9023 استفاده می‌کند که کیفیت صدای بسیار شفاف و دقیق ارائه می‌دهد و نویز و اعوجاج حداقلی دارد. بخش بلوتوث دستگاه نیز با چیپ Qualcomm طراحی شده و از کدک‌ های  Lossless و SBC پشتیبانی می‌کند. این ترکیب چیپ DAC و بلوتوث، امکان پخش بی‌سیم Hi-Res با جزئیات بالا و حداقل تأخیر (latency) را فراهم می‌کند.

تست موزیک راک و متال: باس‌ها دقیق و کنترل‌شده هستند. برخلاف برخی DAC های کوچک که باس زیاد و کثیف دارند، ZEN Blue 3 ضربه باس را با شفافیت و تفکیک مناسب ارائه می‌دهد. گیتارها و درام‌ها به خوبی از یکدیگر تفکیک می‌شوند و جزئیات صدا در بخش میانه و فرکانس‌های بالا مشخص و روشن است.

تست موزیک جاز و بلوز: صدای سازهای بادی و پیانو طبیعی و گرم است. فضا و عمق صحنه صوتی به گونه‌ای است که حس حضور در یک سالن کوچک جاز القا می‌شود. نکته مثبت، تفکیک سازها و حفظ طبیعی بودن دینامیک است.

تست موزیک موسیقی کلاسیک و ارکسترال: وضوح در فرکانس‌های بالا و پایین باعث می‌شود که هر ساز در ارکستر جداگانه شنیده شود. سازهای زهی و برنجی با دقت بالایی از یکدیگر تفکیک می‌شوند و حجم و عمق صحنه صوتی حفظ می‌شود.

موسیقی الکترونیک و هیپ‌هاپ: فرکانس‌های پایین با قدرت کافی ارائه می‌شوند بدون اینکه صدا گل‌ آلود شود. جزئیات در سینت‌ها و افکت‌های دیجیتال کاملاً مشخص است و تجربه شنیداری جذابی ایجاد می‌کند.

در کل، ZEN Blue 3 توانست تجربه شنیداری متوازن و بدون اغراق ارائه دهد. چیزی که در بسیاری از دستگاه‌های کوچک مشابه دیده نمی‌شود.

در مجموع: تجربه شخصی من نشان داد که ZEN Blue 3 با وجود ظاهر کوچک و غیر های-فای‌ گونه، واقعاً توانایی ارائه صدای خوب و لذت‌بخش در سبک‌های موسیقی مختلف را دارد. همین ویژگی‌ها باعث شده که این دستگاه در بازار ایران فروش بالایی داشته باشد و به گزینه‌ای مطمئن برای کسانی تبدیل شود که هم کیفیت صدا می‌خواهند و هم راحتی استفاده.

این بررسی کاملاً مستقل بود و هیچ اسپانسری پشت آن نبوده است، بنابر این نمی توانم اسم فروشگاهی که دستگاه از آن خریداری شده است را اینجا اعلام کنم.

بررسی Ballerina

توضیحات

دسته: فیلم های Blu-ray

نوشته شده توسط بهرنگ برزین

​فیلم "بالرین" (Ballerina) اسپین‌آف مورد انتظار از دنیای "جان ویک" ​یک سمفونی از آتش و خشم...

​کیفیت تصویر:
​این دیسک یک نمونه‌ی عالی از یک انتقال بی‌نقص از منبع اصلی دیجیتال به فرمت فیزیکی است. با توجه به اینکه فیلم با دوربین‌های Arri Alexa فیلمبرداری شده و از یک مستر دیجیتال (Native 4K Digital Intermediate) بهره می‌برد، انکود HEVC (H.265) این نسخه 4K Blu-ray توانسته است تمامی پتانسیل منبع اصلی را با کمترین تاثیر منفی فشرده‌ سازی و بدون ایجاد آرتیفکت‌های مزاحم، به نمایش بگذارد.

​به لطف بهره‌گیری از وسعت رنگی گسترده (Wide Color Gamut - WCG) و متادیتای دینامیک Dolby Vision ، HDR درجه‌بندی رنگ فیلم که بر پایه‌ی استایل نئونوآر دنیای "جان ویک" بنا شده است که عمق و غنای فوق‌ العاده‌ای دارد. رنگ‌های آبی و بنفش اشباع‌ شده در کنار نورهای نئونی، بدون هیچ‌گونه پدیده‌ی Banding (نواری شدن رنگ‌ها) در گرادینت‌ها، به نرمی نمایش داده می‌شوند. هایلایت‌های اسپکولار (Specular Highlights) مانند انعکاس نور بر روی سطوح فلزی با درخشندگی خیره‌ کننده‌ای رندر شده‌اند و در روشن‌ترین نقاط تصویر، مانند زبانه‌های آتش، هیچ اثری از Clipping (از دست رفتن جزئیات) دیده نمی‌شود.

تصویر HDR در نسخه فیزیکی در مدیریت کنتراست استادانه عمل می‌کند. جزئیات در سایه‌ها (Shadow Detail Delineation) در سطح بسیار بالایی قرار دارد. در تاریک‌ ترین سکانس‌ها نیز پدیده‌ی Black Crush (ادغام شدن جزئیات در سیاهی مطلق) رخ نمی‌دهد و بیننده قادر است تمامی عناصر موجود در پس‌زمینه را در سیاه عمیق و جوهری صحنه ها تشخیص دهد. این کنتراست خیره کننده به تصویر عمق و ابعاد سه‌بعدی قابل توجهی بخشیده است.

وضوح تصویر یا Acutance (رزولوشن درک‌شده توسط چشم) در سرتاسر فیلم استثنایی است. این نسخه 4K در رندر کردن میکرو جزئیات بی‌رحمانه عمل می‌کند. در نماهای نزدیک، بافت پوست، منافذ آن، و تک‌تک تارهای مو با دقتی میکروسکوپی قابل مشاهده هستند. پیچیدگی بافت پارچه‌ها، به شکلی کاملاً ملموس دیده می‌شود. تصویر کاملاً عاری از آرتیفکت‌های دیجیتالی نظیر Aliasing (دندانه‌ دار شدن لبه‌ها) یا نویز کاهش‌ یافته (DNR) است که می‌توانست به بافت طبیعی تصویر آسیب بزند.

​کیفیت صدا: 

کل مجموعه جان ویک و "بالرین"  توسط میکسر برجسته هالیوود، اندی کویاما (Andy Koyama) میکس شده است. او موفق شده امضای صوتی منحصر به‌ فردی برای این جهان سینمایی خلق کند, ترکیبی از خشونت بی‌امان و دقت میکروسکوپی که اکنون در بالرین نیز به اوج خود رسیده است.

​بدون شک، میکس صدای Dolby Atmos این فیلم، یکی از بهترین و تهاجمی‌ ترین میکس‌ های اکشن اخیر در کنار "گودزیلا منفی یک" است.
از همان ابتدا، صدا شما را از هر سو در بر می‌گیرد. کانال‌های ساراند و سقفی نقشی کلیدی در ایجاد اتمسفر و عمق‌ بخشی به صحنه‌های اکشن دارند. افکت‌هایی نظیر صدای باران، عبور گلوله‌ها از بالای سر و مهم‌تر از همه، غرش شعله‌های آتش حاصل از سلاح‌های آتش‌ زا که به شکلی هولناک فضای بالای سر شنونده را پر می‌کند، همگی به خلق یک حباب صوتی سه‌ بعدی و باورپذیر کمک می‌کنند.

یکی از اوج‌ های میکس صدا در بالرین بی‌تردید سکانس استفاده از سلاح‌های آتش‌ زا است, لحظه‌ای که دالبی اتموس به یک هیولای واقعی تبدیل می‌شود. کشیدن ماشه مثل باز شدن دریچه‌ای به جهنم است! ابتدا صدای خشن سوخت به گوش می‌رسد و بی‌درنگ، شعله‌های عظیم از کانال‌های سقفی بر سرتان فرو می‌ریزند. غرش آتش به‌گونه‌ای طراحی شده که نه‌ فقط شنیده، بلکه با پوست و استخوان حس می‌شود. بیس عمیق، دیوارها را می‌لرزاند و فشارش مستقیم بر قفسه سینه فرود می‌آید, در همان حال، جزئیات ریزتر مثل ترکیدن چوب، سوختن فلز داغ یا شراره‌هایی که به اطراف پخش می‌شوند از هر بلندگو شلیک می‌گردد. نتیجه چیزی فراتر از یک صحنه‌ی اکشن است, شما در مرکز دریایی از شعله‌ها گرفتار می‌شوید و برای لحظه‌ای واقعاً باور می‌کنید اتاق در حال سوختن است. این همان جادویی است که میکس اندی کویاما به کمال رسانده است.

در میان اکشن بی‌ وقفه فیلم، دیالوگ‌ها شفاف و دقیق شنیده می‌شوند. میکس صدا به‌ خوبی تعادل میان افکت‌های پرقدرت و صدای بازیگران را حفظ کرده است, صدای شخصیت‌ ها هرگز در میان انفجارها و افکت‌های سنگین گم نمی‌شود و در تمام صحنه‌های شلوغ،  و آرام فیلم تُن و بافت طبیعی صدا کاملاً واضح باقی می‌ماند.

​سکانس انفجار نارنجک‌ها یک سمفونی ویرانگر است, این سکانس تعریف جدیدی از هیجان صوتی ارائه می‌دهد. همه‌ چیز با یک لحظه سکوت مرگبار آغاز می‌شود، نفسی در سینه حبس می‌شود و ناگهان... بوم! اولین انفجار نه یک صدای ساده، بلکه یک پدیده چندلایه است. ابتدا صدای تیز و شکافنده اولیه انفجار گوش را خراش می‌دهد و بلافاصله موج اصلی انفجار با یک باس عمیق، کوبنده و کاملاً فیزیکی تمام اتاق را به لرزه در می‌آورد. این باس آنقدر قدرتمند است که فشار آن را در قفسه سینه خود حس خواهید کرد. اما این پایان ماجرا نیست. در کسری از ثانیه، صدای مهیب انفجار جای خود را به آشوب مطلق می‌دهد, صدای خرد شدن بتن، شکستن شیشه‌ها و پرتاب شدن هزاران ترکش با دقتی دیوانه‌وار از تمام بلندگوها، از جلو به عقب، از چپ به راست و حتی از بالای سر به سمت شما شلیک می‌شود. میکس دالبی اتموس شما را در مرکز این جهنم قرار می‌دهد، جایی که هر لحظه حس می‌کنید باید برای زنده ماندن سر خود را بدزدید. این یک تجربه شنیداری خالص، هیجان‌ انگیز و سرشار از آدرنالین است.

با توجه به ماهیت اکشن بی‌ وقفه فیلم، کمی انتظار داشتم کانال‌های سقفی فعال‌تر باشند. هرچند در لحظات کلیدی حضورشان موثر است، اما پتانسیل بیشتری برای استفاده خلاقانه‌تر و مداوم‌تر از آن‌ها وجود داشت تا حس هیجان و لذت صوتی را به سطح بالاتری برساند.

​نسخه 4K فیلم "بالرین" یک هدیه صوتی و تصویری بی‌نقص و یک اثر نمایشی قدرتمند است. کیفیت تصویر آن با جزئیات باورنکردنی در نمایش خیره‌کننده 4K HDR یک شاهکار بصری است. از سوی دیگر، صدای دالبی اتموس آن تجربه‌ای بی‌نهایت هیجان‌انگیز در جهنم گلوله‌ها و انفجارها ست.

خوش باشید

تصویر: 

صدا:    

18 ساله شدیم...

توضیحات

دسته: اخبار

نوشته شده توسط بهرنگ برزین

20شهریور 1386 تا 20 شهریور 1404

به سن قانونی رسیدیم...

چالش‌ بیس در محتوای استریمینگ

توضیحات

دسته: نظرات شخصی ما

نوشته شده توسط بهرنگ برزین

اگر در سال‌های اخیر هنگام تماشای فیلم‌های جدید روی سرویس‌های استریمینگ احساس کرده‌اید که انفجارها، غرش موتور‌ها یا ضرباهنگ موسیقی دیگر آن‌چنان پرقدرت و کوبنده به گوش نمی‌رسند، تنها نیستید. این مشکل به‌طور گسترده گزارش شده است, و دلیل آن ضعف بازتولید فرکانس‌های پایین یا همان ساب‌ووفر است. ساب‌ووفر نقشی حیاتی در ایجاد هیجان و حس حضور در صحنه را دارد، اما در نسخه‌های پخش آنلاین، صداهای عمیق غالباً یا محو می‌شوند یا شدت خود را از دست می‌دهند.

این پدیده حاصل مجموعه‌ای از عوامل فنی و تجاری است, از سیاست‌های فشرده‌سازی و نرمال‌سازی صدا در پلتفرم‌های استریم گرفته تا محدودیت‌های اسپیکرهای خانگی و تغییر در استانداردهای میکس و مسترینگ.

نتیجه این سیاست‌ها و نرمال‌ سازی‌های صوتی، تجربه‌ای کم‌رمق‌تر از استریم فیلم‌هاست نسبت به سال های که سورس پخش خانگی دی وی دی ها بودند. سال های که صدای 5.1 کانال سینمای خانگی ما, با اسپیکر و ساب ووفرهای نه به قدرت و دقت امروزه, در انفجارها و صحنه های اکشن نفس را در سینه حبس می کرد, اما امروز با تجهیزات بسیار پیشرفته تر و غیر قابل مقایسه با دوران قبل از استریمینگ ها, ما صدای انفجارها را شبیه به ترکیدن بادکنک می شنویم!

میکس "LFE" و تغییر استانداردها

در فرمت های رایج صدای سینمایی مانند (Dolby Atmos ، DTS:X) کانال LFE با رنج فرکانسی 20Hz تا 120Hz تولید می‌شود, در نسخه‌های خانگی استریمینگ، این کانال غالباً دچار Downmix یا Compression می‌شود و سطح انرژی آن از ۶ تا ۱۰ دسی‌بل و در مواردی بیشتر کاهش می‌یابد.

پلتفرم‌های استریمینگ با استفاده از الگوریتم‌هایی مانند ITU-R BS.1770 و Dolby Volume محتوای صوتی را نرمالایز می‌کنند تا اختلاف صدا بین محتواهای مختلف کاهش یابد, این فرآیند در عمل باعث کاهش داینامیک رنج به‌ویژه در فرکانس‌های پایین می‌شود, دلیل انجام  این فرایند را برای جلوگیری از تخریب صدا بر روی اسپیکرهای کوچک تلویزیون‌ها, ساند بارها و اسپیکرهای کوچک خانگی بیان می کنند!

مهندسان صدا در نسخه‌های پخش آنلاین گاهی عمدی فرکانس‌های زیر 60Hz را تضعیف می‌کنند. یکی دیگر از دلایل ضعف صدای کانال LFE در استریم یک فیلم, کُدک‌های فشرده‌سازی AAC, DD+, Opus  هستند, این کُدک‌ها برای بهینه‌سازی پهنای باند طراحی شده‌اند و در اکثر مواقع فرکانس‌های بسیار پایین را با اولویت کمتر ذخیره یا حتی حذف می‌کنند. در اکثر سرویس‌های استریم فیلم فرمت دالبی 5.1 کانال با بیت‌ریت 384kbpsو دالبی اتموس با بیت ریت 768kbps پخش می‌شود. در حالی‌که برای حفظ دقت صدای ساب‌ووفر، حداقل به بیت‌ریت بالای 1.5Mbps برای فرمت های صوتی DTS-HD MA,TrueHD نیاز است. که در نسخه های فیزیکی بلوری و سیستم Kaleidescape حجم بیت ریت صدا در صحنه های اگشن تا 10Mbps بالا می رود.

صدای ساب‌ ووفر لایه‌ای فیزیولوژیک به تجربهٔ سینمای می‌افزاید (لرزش بدن و القای فضای فیلم) نبود آن باعث کاهش حس حضور می‌شود, خستگی شنیداری با حذف فرکانس‌های پایین تعادل طیفی بین فرکانس ها برهم می‌خورد و گوش به‌ سرعت از فرکانس‌های میانی و بالا خسته می‌شود.

تنها راهکار برای حل این مشکل مسترینگ جداگانه برای استریم و سینما با در نظر گرفتن قابلیت‌های سخت‌افزار خانگی اما بدون حذف کامل فرکانس‌های زیر 50Hz است. استفاده از Psychoacoustic Bass Enhancement برای تقویت ادراک بیس حتی روی اسپیکرهای کوچک یکی از راهکارهای است که نمی دانم چرا  در نسخه های ویژه استریم رعایت نمی شود!

نتیجه‌گیری

ضعف صدای ساب‌ووفر در سرویس‌های استریم نتیجه‌ی مستقیم ترکیب چند عامل است: سیاست‌های فشرده‌ سازی، نرمال‌ سازی و محدودیت سخت‌افزاری. استریم راحتی و دسترسی بی‌سابقه‌ای فراهم کرده، اما بهای آن از دست رفتن همان ضرباهنگ و لرزشی است که سینما را به یک تجربه‌ی واقعی و فراموش‌نشدنی تبدیل می‌کند.

موارد مرتبط:

استریم فیلم چه بر سر کیفیت تصویر می آورد!

صدای ساز ایرانی در آینه وینتیج

توضیحات

دسته: نظرات شخصی ما

نوشته شده توسط حسنیه یوسفی

یکی از ویژگی‌های بارز سازهای ایرانی، هارش بودن (Harshness) در رنگ صوتی آن‌هاست, پدیده‌ای که ریشه در جنس سیم‌ها، رزونانس‌های ناهموار طنینی، تکنیک نوازندگی و فواصل موسیقایی خاص دارد. این ویژگی اگرچه بخشی از اصالت و بیانگری موسیقی ایرانی محسوب می‌شود، اما در ضبط و پخش دیجیتال مدرن گاهی به‌ صورت صدایی خشک و خسته‌ کننده شنیده می‌شود.

دلایل هارش بودن صدای سازهای ایرانی:

سیم‌های فلزی سازهای مثل سنتور، تار و سه‌تار دارای هارمونیک‌های بالا و نامنظم هستند.

پوست سازهای کوبه‌ای (تنبک، دف) باعث تولید رزونانس‌های غیرخطی می‌شود.

کوک ربع‌پرده‌ای نیز تداخلات فرکانسی ایجاد می‌کند.

این ویژگی‌ها همگی سبب افزایش ادراک Harshness در گوش شنونده می‌شوند، خصوصاً در فرکانس‌های میانی و بالا که بیشترین ترافیک فرکانسی را در سازهای ایرانی دارد.

نقش سیستم‌های وینتیج در بازتولید بهتر صدای سازهای ایرانی:

آمپلی‌فایرهای لامپی برخلاف سیستم‌های ترانزیستوری، در برابر فرکانس‌های بالا و هارش واکنش خطی ندارند. آن‌ها به‌طور طبیعی مقداری (هارمونیک‌های زوج) به سیگنال اضافه می‌کنند که باعث "گرمی" صدا می‌شود. این موضوع به‌ ویژه در سازهایی مانند تار و سنتور، از شدت خشونت صدا می‌کاهد.

رفتار ملایم در دیستورشن

در ضبط و پخش دیجیتال، هرگونه Clipping باعث اعوجاج خشن می‌شود. اما در سیستم‌های وینتیج آنالوگ، اشباع (Saturation) به‌ صورت تدریجی رخ می‌دهد و هارش بودن صدا را به شکل دلپذیرتری بازتولید می‌کند.

ویژگی‌های بلندگوهای وینتیج

اسپیکرهای قدیمی با دیافراگم کاغذی و طراحی محدودتر در پاسخ فرکانسی، معمولاً توانایی بازتولید دقیق فرکانس‌های بسیار بالا را ندارند. این محدودیت فنی عملاً مانند یک Natural EQ عمل کرده و از شدت فرکانس‌های تیز و هارش می‌کاهد. علاوه‌ بر این رزونانس طبیعی کابینت چوبی اسپیکرهای وینتیج باعث گرم‌تر شنیده شدن سازهای زهی ایرانی می‌شود.

طبیعت دینامیک فشرده‌تر

بسیاری از دستگاه‌های آنالوگ دارای Compression ذاتی هستند که باعث می‌شود دینامیک خشن سازهای ایرانی کمی متعادل‌ تر شنیده شود. برای مثال، صدای تیز مضراب سنتور در سیستم وینتیج کمتر "گوش‌خراش" و بیشتر قابل درک می‌شود.

هارش بودن صدای سازهای ایرانی که در سیستم‌های دیجیتال ارزان می‌تواند به یک مشکل شنیداری تبدیل شود، در سیستم‌های وینتیج به یک جزء زیبا شناختی بدل می‌گردد و رنگ اصیل سازها را بدون آزار گوش منتقل می‌کند.

نتیجه‌گیری

هارش بودن صدای سازهای ایرانی ویژگی ذاتی و هویتی آن‌هاست. اما سیستم‌های وینتیج با ویژگی‌های آنالوگ، گرمی هارمونیک‌ها، فیلتر طبیعی فرکانس‌های بالا و رفتار نرم‌تر در اشباع، کمک می‌کنند که صدای سازهای ایرانی با تمام بیانگری خود شنیده شوند، بدون آنکه خستگی شنیداری ایجاد کنند.

از این منظر می‌توان گفت که سیستم‌ های صوتی وینتیج با تمام ضعف های بزرگی که در صدا دارند، پلی میان هارش بودن ذاتی سازهای ایرانی و صدای دلپذیر برای مخاطب امروز هستند.

مطالب مرتبط:

هنر افزودن گرما و شخصیت به صدا

وینتیج یا مدرن؟